سلام ای عزیز
همه برای من عزیزند و غیر عزیز ندارم حتی شما هم برایم عزیزید!
بله شما که مرا نمی شناسید و اولین بار است که مطلب مرا می خوانید عزیز هستید چون به من توجه دارید امید وارم لایق توجه شما باشم.
فکرم بسیار مشغول است که چرا ما به علائم راهنمایی و رانندگی توجه نمی کنیم شاید بپرسید خوب این امر تازه ای نیست ولی بسیار نگران هستم. وقتی می بینم که در مقابل تابلو گردش به راست ممنوع گردش به راست میکنیم! ودر مقابل تابلو ورود ممنوع وارد میشویم! ودر زیر تابلو ایستادن مطلقاً ممنوع می ایستیم! و........ برخی از این تخلفات از روی اجبار است! وبرخی ... دهان کجی! و....
راستی این تابلو ها را برای چه میکارند بله میکارند که ثمر بدهد یعنی من وشما به آن ها توجه کنیم و وقتی توجه نمیکنیم باید جریمه بشویم ! و مأمور پلیس هم بجای فرهنگ سازی میگوید آنقدر جریمه را باید زیاد کنیم که تخلف صرف نکند! راستی چرا همه چیز را در ظرف مادیات یعنی پول میریزیم ومی سنجیم؟
نگران هستم که نکند این تخلف های آشکار زیر علائم به این واضحی در روابط اجتماعی ما نیز به همین ترتیب بیشر و بیشتر وارد شوند. جایی که علائم به این وضوح نیستند وباید توسط چشم بصیرت و فرهنگ جامعه معنی پیدا کنند.
شما که فهیم هستید میدانید که چه می گویم این روز ها نام آن را خط قرمز گذاشته اند.
و اما برای جلوگیری از این تخلف ها جرا ئم بسیار سنگین وضع کنیم چون دیگر شرم وحیا، وجدان، رودربایستی و حریم وحرمت معنی ندارد! چرا؟ یکی از دوستانم میگفت برای ریشه یابی هر مشکل باید آسیب شناسی کرد.
خوب چرا آسیب شناسی نمی شود. اصلاً آسیب شناسی یعنی چه یعنی دعوا ، دادگاه ، جر وبحث ، داد و هوار، چشم پوشی؟
کی و کی (یعنی چه کسی و چه موقع) و چطور این امر مهم باید آسیب شناسی شود..... وقتی که خیلی دیر است؟
فکر کنیم این همه هزینه تابلو و قانون ومقررات برای چیست پس به دنبال احترام به تابلو ها و مقررات که همان حافظان حقوق ما باید باشند باشیم! کی و کی (یعنی چه کسی و چه موقع) و چطور شما بگوئید. متشکرم